۱۳۹۷ آبان ۲۲, سه‌شنبه

لباس قهوه ای مامان



رویای شب 11 نوامبر تا 12 نوامبر 2018

....لباس بر تن ندارم فقط کفش پاشنه بلندی پوشیده ام و کیفی بر شانه ام، در تاریکی شب و خیابانی خالی، درب خانه ای را می کوبم. درب با فشار دستم باز میشود. خانه در یک اطاق کوچک مستطیلی شکل بدون پنجره خلاصه میشود. گویا دیوار روبرو پوشیده از آینه ای بزرگ است ولی تصویری در آن دیده نمیشود. .یک صندلی در چند قدمی، پشت به درب  قرار دارد. مامان روی آن رو به آینه  نشسته است.  برای اینکه متوجه برهنگی من نشود. سریع کیفم را بدستش می دهم و میگوید داخل آنرا ببین! در دیوار سمت راست کنار درب یک رخت آویز به دیوار است و روپوش قهوه ای مامان که وقتی میهمان می آید،  روی لباس خانه آنرا بتن می کند، روی آن آویزان است. آنرا بر میدارم و می پوشم. مامان بلند می شود و بسوی من می آید. همان لباس خانه ی سفید با گلهای آبیش را بر تن دارد. چهره اش واضح نیست. میتوانم بگویم بی چهره است. اما در این بی چهره گی سایه ی لبخندی مهربان دیده می شود. مرا در آغوش میگیرد و با محبت بخود می فشارد. قلبم می تپد. خوشحالم. از خواب بیدار می شوم. هنوز لباس سیاه بر تنم است. روز بعد وقتی میخواهم بیرون بروم هوا سرد است. کشو را باز میکنم و یک بلوز یقه اسکی برمیدارم و می پوشم. ظهر وقتی به رستوران میروم برای ناهار. ناگهان رنگ بلوزم توجه ام را جلب می کند : رنگ قهوه ای ! بی اختیار لبخند می زنم! گارسون که فکر میکند لبخندم رو به او است آنرا با لبخندی پاسخ می دهد!

عاطفه اقبال - 13 نوامبر 2018


le rêve de nudité s’inscrit dans le cadre du processus d’individuation qui amène un être humain à découvrir qui il est sans les artifices de la société, de la morale et des contraintes éducatives. La nudité correspond au moment où les voiles de l’apparence sont tombées et où l’on peut se voir soi-même dans sa propre splendeur. Il correspond à l’étape de l’être primordial qui est près au mariage symbolique avec lui-même

تعبیر خواب برهنگی از کارل گوستاو جونگ :

رویای برهنگی بخشی از فرایند فردی است که انسان خود را بدون پوشش ها ی مصنوعی و محدودیت های آموزشی، اخلاقی،  که جامعه به او تحمیل کرده کشف میکند. برهنگی مطابق است با لحظه ای که آنچه فرد خود واقعی اش را پشت آن مخفی میکند، فرو می ریزد . جایی که انسان می تواند خود را در اوج و شکوه واقعی اش ببیند. این همان مرحله اولیه حیات است. نوعی  پیوند سمبلیک با خویشتن خویش .

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر